Det var to svært triste eittåringar som for ei veke sidan måtte konstatere at noko fotballkamp vart det ingenting av, på tross av at billettane våre vart revne i to. Då me endeleg hadde komen til stadion, og attpåtil hadde fått billettane i handa, turte me endeleg å gleda oss skikkeleg; no skulle me verkeleg på landskamp.
Men i inngangen fekk me klar beskjed om at her var det fult, og me vart sendt til dei "billigaste" plassane, på tross av at me hadde dei nest beste billettane. Men gjennom den billigaste inngangen kom me ikkje lenger enn inn i gangen på stadion. Og sjølv om Benjamin meinte han kunne sjå minst 10 grasstrå, vart fotballkampen observert på ein TV på hotellet. Men i det minste kunne me høyra jubelet frå stadion då det var scoring.
Bortsett frå dette lite behagelige møtet med den afrikanske kulturen (usikker på om eg skal dra det så langt som å kalla det korrupsjon, men billettsalget vart i alle fall ikkje begrensa av plassar, men heller av kor mange som ynskte å kjøpa) har me hatt ein svært bra haustferie. Turen gjekk til Garoua (her finnest den einaste grasbanen i Kamerun, og den fekk eg nesten sjå), deretter Rhumsiki (med gåtur til Nigeria) og til slutt Maroua.
På markedet i Maroua fekk me erfara dei mest innpåslitne selgarane til no, og eg kjøpte meg vekk frå meir enn ein av dei. Så eg kom heim med, blant anna, tre puslespill over Afrika - som eg alt har to av frå før. Til gjengjeld har eg endeleg, etter 2,5 mnd, begynt å få dreisen på pruting.
Dette er det næraste eg har komen ekte norsk melkesjokolade i Kamerun. (Sjølvsagt bortsett frå den mamma, pappa, farmor, farfar, Åshild og Olga har sendt meg. Og den Olaug, ein av misjonærane, gav meg då fransktimane byrja å verta verkeleg tunge.) I dyrehagen i Garoua såg me nemleg ein ekte marabustork!
Eit augnblink av mine ti minutt i Nigeria. Toppen eg held på fekk me tilbod om å bli guida opp på av servitøren på hotellet, men dessverre var det naudsynt med klatreerfaring. Dessutan er det litt risikabelt i regntida; dersom det byrjar å regna, vert alt glatt og sleipt og ein må ganske enkelt venta med å klatra ned att til fjellet vert tørt.
